Πρόλογος για τα Ancistrus sp.!

του Francesco Zezza

Ας σας παρουσιάσω τα δύο «άρθρα-κλειδιά» περί των Ancistrus sp. και τις προσπάθειές μου να τα αναπαράγω.

Το να αναπαράγω ψάρια της οικογένειας LORICARIIDAE και πιο συγκεκριμένα του γένους Ancistrus ήταν πάντοτε ένας από τους σκοπούς μου (αφού λέγεται πως είναι και εύκολο), αν και εδώ και χρόνια η σχέση μου με αυτά τα ζώα ήταν η αναγνωρίσιμη αρχή από τους περισσότερους κιχλιδομανείς που λέει: «δώσε τους μπόλικο νερό, καλό φαγητό και ικανή φίλτρανση και θα αναπαραχθούν μόνα τους». Τυγχάνει να έχω διατηρήσει και μεγαλώσει πολλά άγρια πιασμένα και «ήμερα» δείγματα αυτά τα χρόνια, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει «δουλέψει» αυτή η αρχή με αυτά τα είδη ψαριών.

Μετά από πολλά χρόνια που έπαιρνα σχετικά ελαφρά υπ’ όψιν μου το θέμα (λέγοντας ελαφρά εννοώ πως ναι μεν διατηρούσα ζεύγη τέτοιων ειδών αλλά στην πραγματικότητα ενδιαφερόμουν για τα είδη που τα συστέγαζα και τα ενυδρεία που τα εγκαθιστούσα ήταν αφιερωμένα σε αυτά τα άλλα είδη) αποφάσισα να προσπαθήσω ΣΟΒΑΡΑ (να πω «επαγγελματικά»;) με ένα αναπαραγωγικό ζεύγος ψαριών γεννημένων στην αιχμαλωσία (να σημειώσω πως πρόκειται για δείγματα που ήδη αναπαρήχθησαν από τον προηγούμενο Τις περισσότερες πληροφορίες της απέκτησα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου στην Αμαζονία, αφού το ίδιο το ταξίδι ήταν τόσο χρήσιμο όσο οι τόνοι βιβλιογραφίας που τυχαίνει να έχω για (σχεδόν) κάθε «γατόψαρο». Έτσι ενεπλάκην με αρκετά σοβαρό τρόπο, με αποτέλεσμα τα δύο αυτά άρθρα που πρόκειται να διαβάσετε τώρα:

Πρωτόκολλα αναπαραγωγής  του είδους Ancistrus sp.

Η προσπάθειά μου (ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ) αναπαραγωγής του είδους Ancistrus sp.

Στο πρώτο άρθρο περιγράφεται το πώς επετεύχθη. Περιέχει μπόλικες αναφορές σε ότι πραγματικά συμβαίνει στους φυσικούς υγροτόπους (τα δάση του Αμαζονίου). Σαφώς βεβαίως αποδίδονται και εύσχημα σε εργασίες άλλων ανθρώπων.

Το δεύτερο, απλούστερο στη μορφή, περιγράφει πώς έμοιαζε το σύστημα κατά τη διαδικασία (με κάθε βήμα να παρατίθεται ξεχωριστά). Αφήστε με λοιπόν να αναφέρω πως κάποια στάδια ήταν ένας … ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ!!!

Εν κατακλείδι: κάθε όψη της διαδικασίας που μου έρχεται τώρα στο νου και ο τρόπος που σκεπτόμουν και χειριζόμουν τις καταστάσεις, ανάλογα με τις γνώσεις μου. Ελπίζω πραγματικά να απολαύσετε το διάβασμα αυτού του «ημερολογίου». Μόνο ένα πράγμα μου λείπει στο τέλος: η απελπιστική αναζήτηση νεογνών των Ancistrus sp.!

Η επιμέλεια του Ελληνικού MCH γίνεται εξ' ολοκλήρου από τον , στον οποίο οφείλεται άλλωστε και η ύπαρξη της ελληνικής έκδοσης.